قالیچه دستباف (2.66متری) بلوچ چله پشم اعلا

رنگ مصرفی در رنگرزی نخ ها گياهی است، به ويژه روناس و تركيبات آن استفاده فراوان دارد. اين رنگ ها اغلب سرخ تيره، لاجوردی سير يا روشن، و مشکی است. در فرش های بلوچ اغلب گليم باف را در دو سر فرش و به رنگ های سرخ و سياه می بافند و شيرازه اين دست باف نيز از موی سياه بز تهيه می شود. در طراحی و بافت فرش های اين اقوام تنوع چندانی ديده نمی شود، اما هماهنگی طرح و رنگ اين دست باف چنان زيباست كه بيننده بلافاصله اصالت و سنتی بودن و سابقه طولانی فرش بافی در ميان اين قوم را تأييد می کند. فرش های بلوچی معمولاً بر روی دارهای افقی و به شيوه يك پود و با گره نامتقارن بافته می شود.

بلوچ قوم مهاجر ايرانی است كه از نواحی جنوبی خراسان يا شرق اين استان به نواحی تربت جام فعلی و به ويژه سنگان، خواف، قاسم آباد، و همچنين نواحی زاوه، رشتخوار، جنگل، و بخشی از خراسان شمالی مهاجرت كرده اند. اقوام هفت گانه بلوچ، كه تركيبی از بلوچ و كرد و عرب و ترك و فارس و چارايماق و سيستانی است، نه تنها در بلوچستان بلكه در خراسان، كرمان، و حتی در پنجاب و سند هم سكونت دارند. كار عمده افراد اين ايل كشاورزی است و صنايع دستی، به ويژه فرش بافی و صنايع جانبی آن، بخش مهمی از اوقات فراغت زنان و دختران و مردان را به خود اختصاص می دهد. اقوام بافنده فرش در ميان عشاير بلوچ از قبيل ميرعبدی، نارويی، ياراحمدزايی، نعمت الهی، سراوانی، لاشاری، بهلولی، بايزيدی، جان ميرزايی، رحيم خانی، براهويی، كورخيلی، و حسن زايی همگی با خطوط و اشكال هندسی و ذهنی مانند لوزی، مثلث، شش گوش، و طرح های تجريدی و بدون نقشه قبلی به نقش آفرينی در فرش مبادرت می ورزند.